สมัยได้จับ ได้ใช้เจ้า 17-40 F4L ซึ่งนับว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดเลนส์ Standard Zoom สำหรับกล้องดิจิตอลคูณ 1.6 แต่จะกลายเป็น Wide สำหรับกล้องฟูลเฟรม ความคม สีสัน น้ำหนักที่เบาและของแถมที่มากับชุดนั้นเรียกได้ว่าคุ้มค่าน่าใช้มาก สมกับราคาที่จ่ายออกไป เป็นอีกหนึ่งตัวที่ไม่เคยเห็นขายมือสองเกิน 2-3 วัน
แต่...มันอยู่กับผมได้ไม่นานก็ต้องจรจากไป ขอแปลงร่างเป็นตัวอื่น ด้วยข้อจำกัดทางด้านค่ารูรับแสงที่แคบ ทำให้ถ่ายในสภาพแสงน้อยแล้วอึดอัดมากๆ ยิ่งได้มีโอกาสไปรับงานถ่ายภาพให้คนรู้จัก เห็นภาพแล้วอยากเป็นลมครับ มันสั่นไหว ขนาดใช้ Flash ช่วยแล้วยังหยุดตัวแบบไม่อยู่ รู้สึกแย่ครับ เพราะเป็นงานแต่งงานบ้าง งานหมั้นบ้าง แล้วภาพที่ออกไม่ดี ผมโทษที่ฝีมือก่อน แต่เมื่อพิจารณาดูดีๆแล้ว ต้องหาอาวุธมาแทนแล้ว
สุดท้ายจึงต้องหาอาวุธคู่ใจที่มีความสามารถกับสิ่งที่ต้องถ่ายมากกว่าเดิม ซึ่งไปอยู่ที่รูรับแสงกว้างกว่าเดิม และต้องมี IS เพราะถ่ายงานกลางคืน สภาพแสงมืดมิด ซึ่งต้องใช้ความพยายามอย่างหนักสำหรับการค้นหาข้อมูลแรมเดือน !
ทั้งเวปใน นอก ออกไปถึงอวกาศกันเลยทีเดียว ข้อมูลเต็มไปหมด จนสุดท้ายรวบรวมงบและกำเงินไปที่ร้านด้วยใจมุ่งมั่นก่อนตัดสินใจครั้งสุดท้าย
"สุดยอด" ผมอุทานกับตัวเองอย่างคนเสียสติ หลังจากขอเอาภาพไปเปิดดูในคอมที่ร้าน ภาพที่ได้คมทุกช่วงซูม สีสัน ระยะ การใช้งาน น้ำหนัก แทบไม่ต้องเทียบกับอะไรอีก มันดีเยี่ยมโดยไม่ต้องมีจอร์จและซาร่ามาพร่ำบ่นถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยซื้อสินค้า
หลังจากนั้นเป็นต้นมา อาวุธใหม่ที่ประกบคู่กับเจ้า 350D ก็เป็น 17-55 F2.8 IS ซึ่งเป็นเนื้อคู่แบบไม่ต้องเปลี่ยนเลนส์อีกเลย เป็นอีกความภาคภูมิใจที่ได้มีโอกาสสัมผัสเลนส์ตัวนี้ ด้วยเนื้อตัวสีดำคล้ายมฤตยูที่แฝงไปด้วยความสามารถอันโดดเด่น พร้อมจะตราตรึงทุกภาพให้ทุกสายตาสะกดลงที่มัน
ผมจะเปรียบเทียบ 17-55 F2.8 ISแต่ละด้านดังนี้
1.วัสดุ
2.ความคม
3.Image Stabilizer (IS)
4.สีสัน
5.ขอบมืด สีเพี้ยน แฟลร์
6.น้ำหนัก
7.ความคุ้มค่าราคา
Bookmarks