เรื่องมีอยู่ว่าวันที่06-02-2007เวลา20.00ผมกลับมาจากที่ทำงานมายังห้องพักย่านลาดพร้าว80ซึ่งผมอยู่ที่นั้นคนเดียวในวันนั้ผมไขกุณแจเข้ามาได้พบว่าห้องผมถูกรือข้าวของแล้วผมได้หันไปมองลิ้นซักที่เปิดออกมาเงินที่ผมเหลือใช้ก่อนสิ้นเดือน4000ได้หายไปแล้วสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นคือกล้องผมหายไปจิงๆผมอยากจะตะโกนดังๆอยากร้องไห้กล้องที่ผมรักมากได้หายไปตอนนั้นผมคิดถึงแม่ทันทีคับผมไม่อยากให้แม่เสียใจผมรักแม่มากคับ กล้องตัวนี้ตอนแรกผมไม่คิดว่าจะได้ครอบครองมันแม้แต่นิดได้แต่ฝันเพราะมันแพงมากแล้วที่บ้านผมก้อไม่ได้เป็นคนมีเงินซักเท่าไร ท้ายที่สุดแม่ผมก็ไปกู้เงินธนาคารมาให้ผมซื้อกล้องตัวนี้หวังให้เราได้ใช้ประโยชน์และให้ผมสานฝันกับกล้องตัวนี้เพราะแม่ผมรู้ว่าผมอยากเป็นช่างภาพมากๆจนเกิดเรื่องนี้ขึ้นผมบอกตรงๆว่าผมเครียดมากมันอาจจะเล็กน้อยสำหรับคนอื่นแต่สำหรับผมไม่เลยมันมีค่ามากสำหรับผมคับผมเสียดายมันมาก ห้องผมไม่ได้โดนงัดห้องเดียวทั้งตึกโดนไป2ห้องคับแต่ห้องอื่นโขมยไม่ได้เอาของมีค่าอารายไปเพราะห้องอื่นๆไม่มีไอ้ของมีค่าขนาดเล็กโขมยมันเอาของชิ้นใหญ่ๆไปไม่ได้คับเอาแต่ชิ้นเล็กๆไปสรุปแล้วห้องอื่นไม่ได้เสียหายอารายมีแต่ผมที่เจ็บตัวสุดอยู่ห้องเดียวเจ้าของห้องก้อช่วยอารายไม่ได้รวมถึงตำรวจที่มาดูที่เกิดเหตุได้แต่แจ้งความอย่างเดียวผมรู้ว่ากล้องไม่ได้คืนแน่ๆ
แต่ที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ก้อคือผมหวังว่าอยากได้ปฎิหาริย์เกิดขึ้นกับผมว่ากล้องตัวนี้จะกลับมาหาผมผมขอรบกวนเพื่อนๆพี่ๆพ่อค้ามือสองพ่อค้าโรงรับจำนำผมว่าไม่ไกลจากลาดพร้าวอ่ะคับ ถ้าพบเห็นกล้องผม [/FONT][FONT='Cordia New']CANON350D serial 0630555563 ช่วยบอกผมหน่อยคับได้ที่ 0847682006 เต้ยคับ เพราะผมคิดว่าเจ้าโขมยมันต้องหาวิถีทางนำกล้องตัวนี้แลกมาเป็นเงินให้ได้คับ สุดท้ายนี้ก็ฝากเพื่อนที่อยู่ห้องพักตามคอนโดหรือหอก็ระวังเรื่องทรัพย์สินด้วยน่ะคับเรื่องความปลอดถัยกลอนประตูลำพังก่อนเอาไม่อยู่หรอกคับแต่ตอนนี้สำหรับผมก็ต้องทำใจคับกับเรื่องทั้งหมดมันอาจเป็นเวรกรรมอ่ะคับผมหวังว่าเรื่องแย่ๆผ่านไปแล้วเรื่องดีๆก็กำลังรอเราอยู่อ่ะคับ สู้เพื่อแม่คับ ขอฝากด้วยน่ะคับ ขอบคุณมากๆคับขอบคุณจิงๆคับ
Bookmarks