maxca789
14th December 2012, 12:37
สวัสดี พี่ชาวไทยดีครับ ผม ชื่อแม็คน่ะครับ เป็นลูกชาวนาคนหนึ่งพ่อแม่ทำนา ผมก็เลยต้องทำนาตาม ครับ
ด้วยความไม่พร้อมของฐานะทางบ้านตอนเด็กผมต้องไปบวชตอนหยุดเรียน (ฤดูร้อน)ครับ แต่ก็ทำให้ผมทราบซึ้งในรสพระธรรม
อาชีพฤดูแล้ง ก็เลี้ยงวัวครับจนเรียนจบ ม.หก ได้ทุนมาตลอด
ในช่วงที่ผมเรียนอยู่ ม.ปลายได้มีโอกาสไปอยู่ร้านถ่ายรูปที่ในอำเภอเมืองเป็นสิ่งที่ผมชอบมากครับเพราะ บางวันมีคนรู้จักมาให้ผมถ่ายรูปให้ด้วยและแต่งภาพด้วย
ตอนไปทีแรกลำบากมากครับเพราะว่าผมไม่รู้เรื่องเกี่ยงกับคอมหรือถ่ายรูปเลย โดนด่าจนนั่งนำตาไหล แต่ผมบอกกับตัวเองว่าผมจะไม่กลับเด็จขาดมาแล้ว
ผมตั้งใจจะทำให้ได้ รับงานที่ลูกค้าเข้ามาให้เป็น ผมพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่รักของ เฮีย (เจ้าของร้าน) ไม่เคยเถียง ผิดถูกก็ช่างฟังอย่างเดียว ผมได้ทั้งการตกแต่งภาพ ซ่อมคอม และถ่ายภาพอัดภาพ ผมทำงานระหว่างที่ผมเรียนอยู่นั้นเป็นเวลา 3 ปีเต็มกว่าที่ผมจะไปเรียนต่อที่มหาวิทาลัยบ้านนอก ของผม ปล.ที่ได้เรียนเพราะว่าได้เข้าโครงการให้โอกาสทางการศึกษาครับ
จากนั้นมาผมก็ไม่ได้ไปทำงานที่ร้านถ่ายรูปแล้ว เพราะว่าระยะทาง และการเรียนของผมเองด้วย ผมเลือกที่จะเรียนในสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ครับเพราะ คอมพิวเตอร์เป็นสิ่งที่ผมชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสที่จะมีคอมพิวเตอร์เป็นของตัวเอง ผมเคยทำงานเป็นกรรมกรก่อสร้างป้ายรถเมล์อยู่ กทม ก่อนที่จะมาทำร้านถ่ายรูป ทำป้ายรถเมล์ทำได้เฉพาะตอนกลางคืนครับเพราะว่าตอนกลางวันคนขึ้นรถเมล์กัน ชีวิตผมก็ต้องเปลียน เข้ามากทมครั้งแรกได้เงินมา 200 บาท ไม่รู้จะกินอะไรที่พักตอนนั้นอยู่ คลอง 3 ลำลูกกาจำได้สนิทใจ ต้องเอามอง(ที่ดักปลา) เก็บผักบุ้งมาผัดกินด้วยครับ อยู่ไม่ถึง 15 วันเงินหมดพระเจ้าตอนนี้ ทำงานก็ต้องแต่ตอนกลางคืนเหนื่อยมากครับ ลำบาก อยากกลับไปอยู่บ้านนอกเสียจริง ๆ ..
ที่เล่ามา .. อยากแบ่งปันเฉย ๆน่ะครับ ไม่มีอะไร
แต่ผมมีความฝันอยากได้กล้องสักตัวหนึ่งแต่ไม่รู้จะซื้อรุ่นอะไรดีครับตอนนี้พอที่จะมีพี่ ๆ คนไหนที่ไม่ใช้กล้องแล้วจะขายต่อให้ไหมครับ ..
ขอบคุณครับ
ด้วยความไม่พร้อมของฐานะทางบ้านตอนเด็กผมต้องไปบวชตอนหยุดเรียน (ฤดูร้อน)ครับ แต่ก็ทำให้ผมทราบซึ้งในรสพระธรรม
อาชีพฤดูแล้ง ก็เลี้ยงวัวครับจนเรียนจบ ม.หก ได้ทุนมาตลอด
ในช่วงที่ผมเรียนอยู่ ม.ปลายได้มีโอกาสไปอยู่ร้านถ่ายรูปที่ในอำเภอเมืองเป็นสิ่งที่ผมชอบมากครับเพราะ บางวันมีคนรู้จักมาให้ผมถ่ายรูปให้ด้วยและแต่งภาพด้วย
ตอนไปทีแรกลำบากมากครับเพราะว่าผมไม่รู้เรื่องเกี่ยงกับคอมหรือถ่ายรูปเลย โดนด่าจนนั่งนำตาไหล แต่ผมบอกกับตัวเองว่าผมจะไม่กลับเด็จขาดมาแล้ว
ผมตั้งใจจะทำให้ได้ รับงานที่ลูกค้าเข้ามาให้เป็น ผมพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่รักของ เฮีย (เจ้าของร้าน) ไม่เคยเถียง ผิดถูกก็ช่างฟังอย่างเดียว ผมได้ทั้งการตกแต่งภาพ ซ่อมคอม และถ่ายภาพอัดภาพ ผมทำงานระหว่างที่ผมเรียนอยู่นั้นเป็นเวลา 3 ปีเต็มกว่าที่ผมจะไปเรียนต่อที่มหาวิทาลัยบ้านนอก ของผม ปล.ที่ได้เรียนเพราะว่าได้เข้าโครงการให้โอกาสทางการศึกษาครับ
จากนั้นมาผมก็ไม่ได้ไปทำงานที่ร้านถ่ายรูปแล้ว เพราะว่าระยะทาง และการเรียนของผมเองด้วย ผมเลือกที่จะเรียนในสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ครับเพราะ คอมพิวเตอร์เป็นสิ่งที่ผมชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสที่จะมีคอมพิวเตอร์เป็นของตัวเอง ผมเคยทำงานเป็นกรรมกรก่อสร้างป้ายรถเมล์อยู่ กทม ก่อนที่จะมาทำร้านถ่ายรูป ทำป้ายรถเมล์ทำได้เฉพาะตอนกลางคืนครับเพราะว่าตอนกลางวันคนขึ้นรถเมล์กัน ชีวิตผมก็ต้องเปลียน เข้ามากทมครั้งแรกได้เงินมา 200 บาท ไม่รู้จะกินอะไรที่พักตอนนั้นอยู่ คลอง 3 ลำลูกกาจำได้สนิทใจ ต้องเอามอง(ที่ดักปลา) เก็บผักบุ้งมาผัดกินด้วยครับ อยู่ไม่ถึง 15 วันเงินหมดพระเจ้าตอนนี้ ทำงานก็ต้องแต่ตอนกลางคืนเหนื่อยมากครับ ลำบาก อยากกลับไปอยู่บ้านนอกเสียจริง ๆ ..
ที่เล่ามา .. อยากแบ่งปันเฉย ๆน่ะครับ ไม่มีอะไร
แต่ผมมีความฝันอยากได้กล้องสักตัวหนึ่งแต่ไม่รู้จะซื้อรุ่นอะไรดีครับตอนนี้พอที่จะมีพี่ ๆ คนไหนที่ไม่ใช้กล้องแล้วจะขายต่อให้ไหมครับ ..
ขอบคุณครับ